فراوانی نسبی اختلالات قاعدگی در دختران محصل ۱۲ تا ۱۸ ساله شهر بیرجند

زمینه و هدف: اختلالات قاعدگی یکی از شایعترین مشکلات بالینی در تخصص زنان است که برخی از اختلالات می تواند باعث از کارافتادگی و مشکلات اجتماعی و اثرات روحی وروانی بخصوصً در دختران جوان شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین این اختلالات در دختران محصل 12 تا 18 ساله شهر بیرجند انجام شد.   روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی تحلیلی 325 دانش آموز دختر در سنین 12 تا 18 سال از طریق نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و پرسشنامه ای که شامل 36 سؤال بود در اختیار هر دانش آموز قرار داده شد و در هنگام پاسخ به سؤالات توسط دانش آموز پژوهشگران حضور داشتند تا در صورت بروز مشکل یا مسأله مهمّی برای دانش آموزان آن را توضیح دهند. داده ها، با استفاده از آزمون کای اسکوئر در سطح معنی داری 05/0 p< آنالیز شد.   یافته ها: 5/16% افراد در محدوده سنی 13 تا 14، 40% در محدوده سنی 15 تا 16 و 5/43% در محدوده سنی بیشتر از 17 سال قرار داشتند. 74% اولین تجربه عادت ماهیانه رادر فاصله سنی 13 تا 15 سال داشتند. طبق این مطالعه 9/7% افراد هیپومنوره، 7/29% هیپرمنوره، 3/39% افراد دیسمنوره داشتند. با افزایش سن، فراوانی نسبی دیسمنوره افزایش داشت ولی رابطه ای بین اختلالات و سن بدست نیامد. هم چنین در مورد ارتباط این اختلالات با ورزش و شاخص توده بدن نیز ارتباط معناداری پیدا نشد. سطح تحصیلات مادر ارتباط معنی داری با احساس فرد در اولین قاعدگی داشت و هم چنین با افزایش سطح تحصیلات مادر منبع کسب اطلاع از مادر بیشتر بود. از 325 نفر افراد مورد مطالعه 234 نفر مشکلات خود را با مادر و خواهر و 18 نفر با دوستان و 25 نفر با سایرین در میان می گذاشتند و 40 نفر مشکلات خود را با هیچ کس در میان نمی گذاشتند. بیشتر افراد با تأسیس یک مرکز مشاوره جهت راهنمایی و کسب اطلاعات لازم در مورد پدیده قاعدگی و اختلالات آن موافق بودند.   نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش پیشنهاد می شود که مراکز مشاوره در این زمینه فعالیتهای خود را ارتقا دهند تا هم اطلاعات لازم در مورد پدیده قاعدگی و اصلاحات آن را در اختیار دختران و همچنین والدین قرار گیرد.